KTO: Fiona i Rhys
KIEDY i GDZIE: wrzesień jako kontynuacja wątku STĄD


Pokiwała głową wyraźnie uspokojona jego słowami. Nie mogła przecież wiedzieć, że wróg zaszedł ją od tyłu i czai się zaraz za jej plecami. Dokładnie rzecz biorąc to na plecach, między łopatkami.
Zmarszczyła brwi gdy mężczyzna zbliżył się do niej. Posłała mu ostrzegawcze spojrzenie gdy sięgnął ku niej jakby zaraz chciałby wziąć ją w objęcia. Dziwny był z niego człowiek toteż wcale by ją to nie zdziwiło. Choć oczywiście tulić by się obcemu facetowi nie dała, więc odetchnęła tylko gdy znowu odsunął się o krok. Uf, nie będzie musiała robić scen. Ależ się myliła! Gdy tylko otworzył dłoń z ust Fiony wyrwał się cichy krzyk. Aż zasłoniła usta dłonią skonsternowana swoją reakcją. To tylko patyczak. Są gorsze robaki. Patyczak to jeszcze nie powód by krzyczeć na całą bibliotek.
- To jakieś zaklęcie z Harry'ego Pottera? Czy naprawdę znasz nazwę tego... - trochę mniej obrzydliwego, ale i tak odpychającego - patyczaka po łacinie?
Naprawdę miała nadzieję, że nie był insektomanem. Coś jednak mówiło jej, że nie był też fanem HP. Fani Pottera nie zwykli zabierać ze sobą patyczaków do biblioteki. A skoro już o tym mowa to...
- Dlaczego nosisz patyczaka w kieszeni?
Na jego kolejną wypowiedź mało nie parsknęła śmiechem.
- Uwierz mi, jestem ostatnią osobą, która poszłaby z tobą na poszukiwania. No, chyba, że szukałbyś ze mną kwiatów, nie mrówek. Czy czego tam szukasz... - czyżby zakręciła się w jej tonie nuta pogardy dla małych owadów...?

Biedny Rhys nawet nie był świadomy, jak blisko był zostania świadkiem Fiony robiącej scenę. Ciężko przewidzieć, jak by się wówczas zachował, głównie ze względu na to, że jak dotąd kobiety i i ich fochy pozostawały raczej poza jego kręgiem zainteresowań.
Wbił bezwstydnie przewiercający na wylot wzrok w blondynkę.
- Jestem mugolem. Nie mogę korzystać z zaklęć, po co miałbym je zatem wypowiadać? - Obruszył się nieco. Gdyby był cholernym czarodziejem, nie musiałby wracać do Rode. Tylko na przykład wysłałby sowę. Pogrążył się na chwilę w rozmyślaniach na temat niewątpliwych korzyści płynących z bycia czarodziejem, gdy uświadomił sobie, że przecież Fiona zadała mu pytanie.
- Znam sporo łacińskich nazw. To moja praca - wyjaśnił, już znacznie przytomniej. Mógłby zapewne dyskutować, dlaczego fani HP jak najbardziej mogą nosić patyczaki w kieszeni, ale przecież jej myśli nie znał.
- Lubi mieć towarzystwo. Jest bardzo nieśmiały i niezbyt dobrze dogadywał się z rodzeństwem - wyjaśnił cierpliwie, nawet jeśli bardzo korciło go żeby powiedzieć, że nosi tego patyczaka, bo może. I nie widział w tym bynajmniej nic dziwnego, ba! Był zdania, że każdy powinien nosić, a świat stałby się lepszym miejscem. Właściwie sugerowanie, że patyczaki mogą mieć ze sobą jakieś interakcje społeczne było sporym przerostem formy nad treścią, ale to nie było dla Rhysa zbyt istotne. Z taką myślą łatwiej się mu pracowało.
- Kwiatów? - Zapytał i nagle się ożywił. - Doskonale. Można tutaj mówić o zjawisku enotomogamii, kiedy rośliny wykształcają specjalne cechy wabiące owady, żeby zostać zapylonymi - prawie się ucieszył, zupełnie nie wyczuwając niechęci blondynki do owadów jako takich.

Mogłoby się skończyć tragicznie biorąc pod uwagę, że w scenę zamieszany był również pewnien patyczak.
- Skąd wiesz, czy nie jestem charłakiem? Albo czarodziejem, tylko też nie mogę używać magii? - założyła ręce na piersi, unosząc nieco brodę. No przepraszam bardzo, dlaczego ktoś miał od razu zakładać, że jest mugolem? Nie wyglądała mu wystarczająco czarodziejsko?
- Łacina, czy owady? - dopytała, bo po odpowiedzi nie była w stanie stwierdzić. Wolałaby łacinę, ale coś mówiło jej (może ten patyczak?), że to nie ta odpowiedź.
Wolała nie dowiadywać się więcej szczegółów na temat rodziny patyczaków, toteż nie ciągnęła tematu. Koniec końców zdążyła zorientować się już, że Rhys nie miał do końca równo pod sufitem, a owadzie życie jakoś nie kręciło jej aż tak bardzo.
- Ja wolę te kwiaty, które zjadają owady. Wiesz te takie z paszczą, która zamyka się, kiedy owad się zbliży.
Zdecydowanie jedna z pożyteczniejszych roślin na tym świecie!

Rhys spojrzał na nią całkiem zainteresowany, jak na swoje możliwości. Obciął ją wzrokiem, po czym w końcu się odezwał.
- Nie wiem tego. Mówiłem o sobie. Świat nie kręci się wokół ciebie - zawyrokował, niezbyt grzecznie, choć wedle swojego mniemania nie powiedział nic niewłaściwego. W każdym razie on z pewnością nie pogniewałby się, gdyby ktoś mu tak powiedział.
- Owady. Ale łacina też. To się łączy - odparł, po czym potarł swój nos i rozejrzał się na boki. Przez chwilę zapomniał, po co właściwie tutaj przyszedł i kilka sekund zajęło mu przypomnienie sobie, co tu robi.
Ponownie się ożywił.
- Drosera. Sto osiemdziesiąt pięć różnych gatunków, wspaniała roślina - pokiwał skwapliwie głową. Nie był co prawda zbyt biegły w kwestiach botaniki, natomiast jego rodzice owszem i chcąc nie chcąc część tej wiedzy podłapał.
- Znajdę jakieś w tutejszym lesie? - Dopytał po chwili, niemal nagląco, jakby sugerował, że pójdzie ich szukać nawet teraz. Zaczynał być bardzo zadowolony z tej wycieczki, pewnie dlatego, że jeszcze nie wiedział, że brat go posłał lwu na pożarcie. Na razie cieszył się zatem chwilą, nawet jeśli spotkał na swojej drodze o taką osobliwą Fionę.

Zmarszczyła czoło zdziwiona jego odpowiedzią. Musiała się przesłyszeć. Przecież dopiero co powiedział jej, że nie mógł rzucać zaklęć, bo była mugolem. Czarodzieje nie mogli czarować niemagicznym świecie. Miało to nie mniej sensu, co gdyby powiedział, że sam jest mugolem.
- Oczywiście, że kręci się wokół mnie - odparła, postanawiając jednak brnąć w temat. - Mój świat kręci się wokół mnie. Twój wkoło ciebie. Koniec końców to zawsze ty jesteś najważniejszą częścią swojego świata. Bo gdybyś nie istniał... to nie istniałby też twój świat. Tylko świat bez ciebie, a to już zupełnie inny świat.
No i kto by pomyślał, że Fiona wychodziła z założenia, że każda istotka na tym świecie miała jakieś znaczenie? Chociaż teraz bardziej interesowało ją co Rhys będzie miał na temat tej teorii do powiedzenia. W jakiś sposób fascynował ją ten człowiek.
- Emm... nie wiem, ale wątpię... To chyba roślina tropikalna, prawda?
No, ona tam się nie znała. Widziała kiedyś taką przerośniętą roślinę w szklarni imitującej warunki lasu tropikalnego. A druga taka roślinka, tylko w dużo mniejszym wydaniu i nie śmierdząca zepsutym mięchem stała na jej oknie w Nowym Jorku.

Spoglądał na nią dalej tak samo, zupełnie bez wyrazu, ale można było zauważyć, że coś sobie chyba kalkuluje.
- Gdybym nie istniał, nie wiedziałbym o tym, że nie istnieję, nie miałbym też pojęcia o istnieniu mojego świata, skoro by go nie było, więc to bez znaczenia. Ale w pozostałej kwestii masz rację - przyznał, bynajmniej nie zrażony tym, że przed chwilą twierdził co innego. Właściwie był chyba nawet trochę zdziwiony, że Fiona podjęła z nim rozmowę, to go bardzo rzadko spotykało. Ludzie mieli tendencję do niecierpliwienia się i szybkiego denerwowania się na Rhysa. Przywykł, że tak już jest, nawet jeżeli uważał to za absurdalne.
- Nie wszystkie gatunki - sprostował pospiesznie. Pomyślał, że muszą istnieć nawet spore szanse na to, że jeśli tylko będzie szukał wystarczająco długo, to w końcu znajdzie i taką roślinę. Z pewnością bardzo chętnie by ją zbadał. O dziwo odpuścił sobie nawet kolejną tyradę na temat gatunków rosiczki i zamilkł na chwilę, wbijając wzrok w twarz Fiony.
- Czy Maxima jest taka jak ty? - Zapytał nagle. Ciężko było stwierdzić, co miał na myśli tym pytaniem, po prostu padło.

Uśmiechnęła się zadowolona. Oczywiście, że miała rację. Była przecież kobietą, a kobiety zawsze mają rację. No, poza chwilami, kiedy nie mają, ale nawet wtedy mają. Nieważne. Ważne, że Rhys jej wywody docenił.
- W takim razie może uda ci się ją znaleźć - odparła, bardziej przekonana do poszukiwań roślin niż kwiatów. Nie żeby spieszyło jej się biegać po lesie w poszukiwaniu czegokolwiek. Znając życie pewnie prędzej znalazłaby tam athwala, niż to czego faktycznie szukała.
- Piękna, skromna i inteligentna? - zapytała, a potem roześmiała się, może nieco nawet za głośno jak na to, że wciąż znajdowali się w bibliotece. - Co masz na myśli przez "taka jak ja"? - dopytała tym razem już nieco poważniej. Choć pewnie i tak nie będzie w stanie udzielić mu konkretnych odpowiedzi. Nie znała Maximy osobiście.

Dobrze, że Fiona postanowiła go nie uraczyć wywodem o racji, bo byłby się niechybnie pogubił, błądząc po meandrach Fionowej logiki, której pewnie nie mogłaby przełożyć mu na język owadzi, jedyny zrozumiały dla niego w każdym calu.
- Świetnie - podsumował, biorąc to "może" za na pewno. O'Dwyer mogła być pewna, że jeśli faktycznie znajdzie się w tym lesie i rośliny nie znajdzie, to przyjdzie i jej o tym opowie. A jak znajdzie, to pewnie przyniesie, żeby pochwalić się że znalazł, wszak wydało mu się, że będzie takim znaleziskiem z pewnością zainteresowana!
Zastanowił się przez chwilę. Tak, Fiona była ładna. Ale chodziło mu raczej o coś innego, coś, czego nie umiał ubrać w słowa. Z Fioną faktycznie rozmawiał, nie prowadził monologu, czy się denerwował. Pewnie dlatego, że i ona wydawała się mieć sporą odporność na to, co ludzie zwykle brali za bycie niegrzecznym ze strony Rhysa.
- Rozmawiasz ze mną. Nikt tego nigdy nie robi - stwierdził, wciąż z powagą odmalowaną na twarzy. Rzadko się uśmiechał.

Zabawne, ale Fiona skłonna byłaby mu nawet kupić taką roślinkę, gdyby żadnej w lesie nie znalazł. Chociaż pewnie większą był miał z tego frajdę gdyby zasadziła ją gdzieś w lesie, a jemu udało się ją znaleźć. Ale chyba nie byli jeszcze na tym etapie znajomości.
Zupełnie nie wiedziała co mu na to stwierdzenie odpowiedzieć. Poniekąd trudno się dziwić, że źle wychodziły mu rozmowy, skoro nikt nigdy z nim nie rozmawiał. Z drugiej strony jeśli wplatał w swoje wypowiedzi równie dużo owadzich etymologii rozumiała czemu znajdywał tak mało rozmówców. Może powinna mu o tym powiedzieć? Ale znowu - to chyba nie był jeszcze ten etap znajomości. Mimo wszystko jakoś szkoda jej się go zrobiło.
- Słuchaj Rhys, pewnie musisz dalej szukać Maximy, więc nie będę cię zatrzymywać. Ale co ty na to, żebyśmy spotkali się niedługo w kawiarni? Albo w parku? Mógłbyś mi poopowiadać coś o motylach?

Dopiero słowa Fiony przypomniały mu o tym, że przyjechał tutaj przecież do Maximy. Popatrzył przez dłuższą chwilę na blondynkę, jakby kalkulował co do niego powiedziała. W momencie jednak, gdy wspomniała o motylach, był już kupiony, zdecydowanie. Nawet się w końcu szeroko uśmiechnął.
- Będę zaszczycony, Fiono - odparł, bardzo oficjalnie co prawda, ale zwyczajnie nie chciał być niegrzeczny, skoro już była dla niego równie uprzejma. W dalszym ciągu jednak wlepiał w nią wzrok, jakby intensywnie o czymś myślał. W połączeniu z uśmiechem wypadło to niepokojąco, ale intencje miał dobre. Wyjął swój telefon i podał kobiecie.
- Wpisz proszę swój numer telefonu. Jeśli na przykład spotkasz jakiegoś owada i nie będziesz pewna, czy żądli albo może ukąsić, to zadzwoń. Postaram się pomóc - wyjaśnił rzeczowo.
- Pójdę już. Muszę znaleźć tę Maximę - dodał. - Żegnaj, Fiono - rzucił, po czym upewniwszy się, że ma ze sobą swoją walizkę, wyszedł z biblioteki. Po drodze tylko się upewnił, czy aby na pewno ma ze sobą Zbigniewa.

z/t